Blog "Een rimpelige roos."
Hier zie je mij in mijn element. Als kind al dol op rondzwerven door de weilanden, de pastoorstuin, straten en tuinen van Vlokhoven waar ik opgegroeid ben. Thuis van alles en nog wat gedaan zoals tekenen, knutselen en vanwege chronische bronchitis ook veel tv kijken in zwart-wit. Ik vond het doordat ik vaak ziek was juist fijn als ik eindelijk weer naar school kon. Ik was heel leergierig maar kon ook zitten dagdromen in de klas en daar leden mijn cijfers niet onder. Ik las heel veel en verslond sprookjesboeken of later de fantasy boeken, sciencefiction en historische romans. Dat gebruikte ik in mijn creaties en leefde in een eigen wereld. Toen mijn ouders gingen scheidden en ik ook nog naar de middelbare school moest kwam daar een einde aan. Ik had gewoonweg niet de energie om creatief te zijn, voor mij was het overleven. Nu weet ik dat zoals ik in elkaar steek dit ook geen optie voor mij was. Ik moest van mijn ouders naar de havo maar wilde zelf etaleur worden of kinderboeken schrijven. Zelf ben ik ondanks mijn extroverte gedrag van binnen best verlegen en merkte (als ik zelf de kat uit de boom aan het kijken was) ik vaak mensen aantrok op zoek naar een luisterend oor. Na 4 rampzalige jaren op de havo ben ik daarom geswitcht naar beroepsopleiding voor groepleidster. Na wat banen ging ik trouwen en kreeg 2 kinderen die nu al knappe volwassen kerels zijn.
En toen ging het weer kriebelen...
En opeens mis je iets in je leven. Het overlijden van mijn moeder had zeker met dat gevoel te maken. De laatste 20 jaar, wat had die nou voor leven nog gehad. Wilde ik altijd voor een baas blijven werken? Kon ik eindelijk weer iets met mijn creativiteit gaan doen? Ik ging op zoek en vond op Pinterest een plaatje van een kasteel waar floristen prachtige creaties met bloemen hadden gemaakt. Zeer nieuwsgierig met mijn echtgenoot daar gaan kijken toen het weer plaatsvond en ik was verkocht. Dat wilde ik gaan leren, met bloemen iets creëren. En dan kon ik workshops gaan geven. En zo is het eigenlijk gekomen. Ik volgde de opleiding aan de PCVO en ben van het ene in het andere gerold. Nog steeds volg ik bijscholing en werk parttime voor Lunet met mensen met een lichte verstandelijke beperking omdat dat nou ook eenmaal in mijn hart zit. Wat ik zo jammer vind is dat ik nooit meteen een creatieve richting heb kunnen inslaan. Wat het leven me nu heeft gebracht zoals mijn gezin ben ik natuurlijk heel dankbaar voor. Maar ik kom nu tijd tekort om nog van alles te doen wat ik wil. Nouja, deze roos is wel rimpelig maar nog niet uitgebloeid zullen we maar denken.De rimpelige roos in de natuur heet officieel "rosa rugosa" en je kent haar vast wel als sterk geurende roosjes uit parken en gemeentetuinen. Ze heeft na haar bloei oranje bottels. Voor mij is ze het symbool van iets wat heel gewoon is maar toch ook heel mooi als je er maar oog voor hebt.
In de komende blogs zal ik vertellen over wat je als vrouw/ freelance bloemist van in de vijftig meemaakt en wat mij verwondert in deze tijd van TikTok en A.I.
Ook test ik veel dingen uit van recepten tot make-up dus dat zet ik hier ook neer.
Tot gauw, groetjes Eva